Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα.
Ο Πέτρος Νάκος είναι ένας αυθόρμητος, γνήσιος θεατράνθρωπος, με μύτη κυνηγόσκυλου. Ξέρει να οσμίζεται τη δραματικότητα σε κείμενα (θεατρικά και μη, να δημιουργεί επί σκηνής συγκρούσεις, να αναδεικνύει τους ρόλους, να προβάλλει τους ηθοποιούς). Στη συγκεκριμένη περίπτωση του κλασικού αριστουργήματος (του μόνου) δια χειρός Ιάκωβου Καμπανέλλη, προέβη σε μία απολύτως θεμιτή ρετρό (με διαχρονικές πινελιές) μελοδραματική και νεορεαλιστική ταυτόχρονα αναπαράσταση της εποχής της μετεμφυλιακής Ελλάδας του 1957 που εξαστικοποιείται βίαια. Οι κινηματογραφικές επιρροές σαφείς, το ασπρόμαυρο των ταινιών του Φίνου δίνει μια νουάρ ατμόσφαιρα στην παράσταση. Κάπως βαρύ και καταθλιπτικό το αποτέλεσμα, χωρίς την αλεγρία και τη μεσογειακή χαρά της ζωής που προϋποθέτει κι εξισορροπεί το καμπανέλλειο έργο. Το «παράδοξο του Ντιντερό» δύσκολα βρίσκει την εφαρμογή του σε αυτούς τους ηθοποιούς που πήραν πολύ στα σοβαρά το ρόλο τους κι έπαιξαν με τις πιο μπάσες νότες τους και στα πλαίσια του υποκριτικού κώδικα της σχολής του «Θεάτρου Τέχνης» επί Καρόλου Κουν. Ορθή η αισθητική επιλογή, αφού χάρη στον αθάνατο δάσκαλο Κάρολο Κουν ανεδείχθη το έργο και το δραματικό τάλαντο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Μόνο που αυτός ο κώδικας είναι πλέον ξεπερασμένος, όπως κι οι ταινίες του Φίνου. Άρα χρειάζεται μια αναλογία, μια μετάθεση στόχων και μέσων προκειμένου να πιαστεί το σύγχρονο κοινό στο δόλωμα μιας υπόθεσης περιορισμένης σε συγκεκριμένα χωροχρονικά πλαίσια, όσο κι αν η ιστορία επαναλαμβάνεται κι οι εποχές ομοιάζουν μεταξύ τους.
Άστοχη η επιλογή του καλού ηθοποιού και σκηνογράφου-ενδυματολόγου Σάββα Πασχαλίδη να ντύσει τον νεαρό Γιάννη της αυλής του 1957 με τρόπο δήθεν διαχρονικό και να του φορτώσει και κάτι τεράστιους χαλκάδες-σκουλαρίκια στ’ αυτιά. Έμοιαζε μάλλον με αποτυχημένη απόπειρα μεταμοντέρνου κολλάζ, αφού το έργο έχει έντονα ηθογραφικά στοιχεία κι η σκηνοθεσία τα τονίζει χωρίς να τα απαλείφει.
Όλοι οι ηθοποιοί επαρκείς και περιγραφικοί στους ρόλους τους. Κινηματογραφικοί στη δημιουργία ταμπλώ-βιβάν από τον σκηνοθέτη Πέτρο Νάκο, που υποδύεται και τον ζεν-πρεμιέ της παράστασης. 
Όλα καλά και τακτοποιημένα. Μια από τις καλύτερες παραστάσεις νεοελληνικού έργου για την τρέχουσα θεατρική σαιζόν. Οι όποιες παρατηρήσεις-επιφυλάξεις μου επιδιώκουν τη βελτίωση του όλου θεάματος προς όφελος του θεατή. Αυτή δεν είναι άλλωστε η δουλειά του κριτικού; Να βλέπει το έργο απέξω, αμερόληπτα κι αντικειμενικά, χωρίς εμπάθειες και προσωπικές στρατηγικές. Κι αυτό επέτυχα να κάνω μέχρι σήμερα, στο λειτούργημα που υπηρετώ.
Αυθεντικά δικός σας,
Κωνσταντίνος Μπούρας
Info:
Συντελεστές της παράστασης:
Σκηνοθεσία-Δραμ/ική επεξεργασία: Πέτρος Νάκος
Σκηνικά-Κοστούμια: Σάββας Πασχαλίδης
Μουσική: Ελένη Λομβάρδου
Φωτισμοί: Πέτρος Νάκος
Επιμέλεια κίνησης: Μαρία Καραγέωργου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μάνος Γερωνυμάκης
Φωτογραφίες: Γιώργος Μαρινάκης
Παίζουν : Γιάννης Παπαθανάσης, Πέτρος Νάκος, Σάββας Πασχαλίδης, Βάλια Σαπανίδου, Αγγελική Κοντού, Έλενα Καστανά, Αλέξανδρος Τρανουλίδης, Ειρήνη Τσιριγώτη, Αργυρώ Τσιρίτα, Τάσος Περάκης, Έφη Κιούκη, Μάνος Γερωνυμάκης, Δημήτρης Περράκης
Από 31 Οκτωβρίου στο Θέατρο Altera Pars, Ημέρες παραστάσεων: Παρασκευή-Σάββατο : 21.15, Κυριακή : 20.30
Τιμή εισιτηρίου: 15ευρώ (κανονικό),12ευρώ (φοιτητικό),8ευρώ (ανέργων-ομαδικά)
Θέατρο Altera Pars , Μεγάλου Αλεξάνδρου 123, Κεραμεικός, Τηλ: 210-3410011
Γράφειν 