«Την Τρίτη στο σούπερ-μάρκετ» του Εμμανουέλ Νταρλέ

στο ατμοσφαιρικό καφεθέατρο Show What?

Στην πλατεία Μεσολογγίου 6 στο πολυσύχναστο Παγκράτι

(προσοχή στο parking!!!)

 

Από τον ποιητή, θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα

 

Πήγαμε με τον καλό συνάδελφο, συγγραφέα και φίλο [συνεκδότη τού ηλεκτρονικού περιοδικού Κριτικής για τα Γράμματα και τις Τέχνες grafei.wordpresss.com) Δρ Χρήστο Ναούμ να δούμε αυτή την άκρως πρωτότυπη παράσταση (σκηνική εμπειρία θα την χαρακτήριζα).

Ο Χρήστος, σεμνός και διακριτικός όπως πάντα, έγραψε στο facebook:

Χτες παρακολούθησα τον τραγικό μονόλογο «Την Τρίτη στο σούπερ μάρκετ» του Εμμανουέλ Νταρλέ. Στο πρόσωπο της Μαρί Πιερ ο Φαίδων Καστρής έδωσε ρεσιτάλ υποκριτικής τέχνης. Με σύμμαχο ένα σπουδαίο κείμενο μας καθήλωσε στις θέσεις μας. Η Μαρί Πιερ κάθε Τρίτη επισκέπτεται τον ηλικιωμένο πατέρα της και τον φροντίζει. Το γεγονός όμως ότι αποφάσισε από γιος να μεταμορφωθεί σε κόρη στέκεται ακόμα εμπόδιο στην γονική σχέση. Επουδενί ο γερο-πατέρας αποδέχεται την «κόρη» του, η οποία πασχίζει να αποσπάσει αν όχι την πλήρη αγάπη και αποδοχή του, τουλάχιστον μια θετική ματιά κι ένα χαμόγελο του. Αξίζει να δείτε την παράσταση. Θα σας καθηλώσει ο Φαίδων Καστρής που με τόση μαεστρία ενσαρκώνει το πρόσωπο ενός ανθρώπου που απλά ήθελε να είναι ελεύθερος και να διαθέσει την ζωή του «όπως γουστάρει.»

Στοιχεία της παράστασης.

«Την Τρίτη στο σούπερ-μάρκετ»

του Εμμανουέλ Νταρλέ

Μετάφραση: Μήνα Πατεράκη-Γαρέφη

Σκηνοθετική Επιμέλεια:  Φαίδων Καστρής

Φωτισμοί- Φωτογραφίες Παράστασης: Σπύρος Τσακίρης

Ψιμυθίωση: Ήρα Σ. Μαγαλιού

Παραγωγή: Show What?

Διεύθυνση Παραγωγής: Ντορίτα Λουκίσσα

Στην παράσταση ακούγεται το τραγούδι του Cyril Mokaiesh «Va savoir»

 Eρμηνεύει ο Φαίδων Καστρής

 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Show What ?  Πλ. Μεσολογγίου 6, Αθήνα, Τηλ.: 210 729 5401

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Από Τρίτη 25 Οκτωβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15

Διάρκεια παράστασης: 70΄

Τιμή εισιτηρίων: 10 ευρώ

Αγορά εισιτηρίων-κρατήσεις: 6932108270

 

Η δική μου κριτική θα κινηθεί σε περισσότερο τεχνικά, θεατρολογικά πλαίσια:

 

Ο αναπεπταμένος σκηνικός χώρος αυτός καθ’ εαυτός (ο στενόςδιάδρομος τού μπαρ ανάμεσα στους προχείρως καθισμένους θεατές) προσέδιδε μια περισσότερο μπρεχτική αποστασιοποίηση δυσχεραίνοντας οιαδήποτε προσπάθεια να ταυτιστούμε με τα πάθη και τους πόθους τού δραματικού (δραματικότατου) προσώπου το οποίο επέλεξε να υποδυθεί και να ενσωματώσει θα έλεγα ο εξαίρετος εσωτερικός ηθοποιός Φαίδων Καστρής.

Η μικρή απόσταση δρώντος και θεατών αύξαινε το ήδη έντονο αποτέλεσμα τού μακιγιάζ και τόνιζε περισσότερο το γκροτέσκο στοιχείο αφαιρώντας πολύ από την εγγενή μελοδραματικότητα τού πρωτότυπου κειμένου (αριστοτεχνικά μεταφρασμένου από την Μήνα Πατεράκη – Γαρέφη, αδελφή τής εξαίρετης Ρούλας Πατεράκη).

Οι φωτισμοί ήταν αναγκαστικά στοιχειώδεις και «γαλατάδικο» το λευκό (όπως λέμε στην θεατρική αργκό). Αυτό ήταν ένα ακόμα αποστασιοποιητικό στοιχείο.

Επιπλέον η σαφώς «κόντρα ρόλος» όψις τής όλης παραστάσεως ανεδείκνυε άλλα νοήματα, περισσότερο γενικά και κοινωνικά. Το άτομο λειτουργεί εδώ τελείως συνεκδοχικώς (το μέρος αντί του όλου) αναγκάζοντάς μας να διαλογιστούμε, να συλλογιστούμε, να διανοηθούμε και να υπολογίσουμε την φρίκη τής απόρριψης και της οικογενειακής (κατ’ αρχήν) απομόνωσης που βιώνει ένα αγόρι το οποίο νιώθει εξαρχής γυναίκα «Αυτή καθ’ Εαυτή».

Η τραγικότητα αυτής της συχνά επαναλαμβανόμενης φράσης (που λειτουργεί σαν ετικέτα) είναι και το πολλάκις, πλειστάκις και πολλαπλώς ζητούμενο: Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ, Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ, Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ, Η ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΌΝΤΟΣ, Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΗ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΝΑ ΖΕΙ ΣΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΑ.

Αυτό είναι και το τελικό μήνυμα τού καλογραμμένου έργου σε μια εξαιρετική, αλησμόνητη παράσταση: αποδεχθείτε τον εαυτό σας κι αφήστε τους άλλους / τις άλλες / τα άλλα να επιλέξουν το ίδιο και για τον εαυτό τους. Μόνον έτσι θα επιτευχθεί η κοινωνική κι εργασιακή ειρήνη, η ομόνοια, η ομοψυχία, η ευδοκία, η συνεργατικότητα…

Χάρηκα πολύ που είδα αυτή την παράσταση σε έναν μη αμιγώς θεατρικό χώρο. Αλλά έχουν κι αυτές οι περιθωριακές σκηνές την παρακμιακή γοητεία και τον φιλοσοφικό στοχασμό τους πέρα από μικροαστικούς εφησυχασμούς και παγιωμένες αντιλήψεις, αρτηριοσκληρωτικές προκαταλήψεις και όλα τα συμπαρομαρτούντα…

Προσοχή στο Parking. Αφού παιδευτήκαμε μισή ώρα, τελικά παρκάραμε στο Caravel και περπατήσαμε 10 λεπτά με τα πόδια. Καλό μάς έκανε. Στην σιλουέτα…

 

Αστειευόμενος πάντα, καλοδιάθετος και καλοπροαίρετος

 

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας

https://konstantinosbouras.gr