Από 25 Μαρτίου έως και τις 9 Απριλίου
στο Θέατρο Σταθμός
με την πρωτεϊκή ΕΛΕΝΗ ΚΟΚΚΙΔΟΥ.
Γράφει ο ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασιολόγος και κριτικός Κωνσταντίνος Μπούρας
Πώς υποδύεσαι μια αλλοδιαστασιακή ύπαρξη χωρίς να μετασταθείς σε έναν άλλον ασύλληπτο, αιθερικό χωροχρόνο, ασύλληπτο για εμάς τούς κοινούς θνητούς; Μόνον η Χάρις, το ταλέντο, η εργασία και η ταπεινότητα σε ανεβάζουν τόσο ψηλά.
Πώς γίνεσαι αηδόνι στο κλουβί όταν δεν έχεις βιώσει τη φυλακή;
Πώς υποδύεσαι την Τρέλλα εάν δεν τρελαθείς, έστω και λίγο;
Κι αν – εάν, λέγω – τρελαθείς, πώς επανέρχεσαι;
Πώς ζεις μετά ανάμεσα στους ανθρώπους που ανησυχούν για το έχει τους και παραμελούν το είναι τους;
Όταν ζεις στο μετά πώς επανέρχεσαι στον συμβατικό χωροχρόνο;
Τα πνεύματα δεν πληρώνουν λογαριασμούς. Κι αν παγιδευτούν στο παιχνίδι των ανθρώπινων συναλλαγών βγαίνουν σίγουρα χαμένοι οι ανιδιοτελείς.
Είναι χαρακτηριστικό στο καλοδουλεμένο κείμενο αυτής της παράστασης πως η μυθική πλέον Φλέρυ δεν πηγαίνει να εισπράξει τα δικαιώματα από τις δισκογραφικές εταιρείες. Δεν θέλει να εκμεταλλευτεί – όπως λέει – τη «συντριβή» της.
Αυτή ήταν η φράση που με συντάραξε περισσότερο σε αυτή την παράσταση. Εμείς οι άλλοι, οι αποδέλοιποι τι κάνουμε; Τι έπραττε ο ίδιος ο Μάνος;
Βγάζουμε στο σφυρί τον πόνο μας; Ελπίζοντας μήπως έτσι πως θα τον μεταβολίσουμε και η οδύνη θα μετατραπεί σε ηδονή;
Κακοποιημένη από τον ίδιο της τον πατέρα, η Φλέρυ. Νάρκισσος εκείνος, εγωκεντρικός, ατομιστής, χειριστικός… Κι εκείνη ένα αστέρι που έπεσε στη γη. Ένας προσγειωμένος αλλά όχι εκπεσών άγγελος που έπεσε στα δίχτυα τής άσπλαχνης αράχνης που τη λένε Ανάγκη.
Ανατριχιαστική η ερμηνεία τής Ελένης Κοκκίδου. Φυσικά και δεν μπορεί, δεν γίνεται να τραγουδήσει σαν την Φλέρυ. Εάν το έκανε θα μιλάγαμε για κατάληψη από το πνεύμα της.
Οι υψηλές νότες εκείνης είναι βαθιά αγκυρωμένες στο πέλαγος τής απελπισίας. Ανεβοκατεβαίνει τη σκάλα τού Ιακώβ με τους αγγέλους. Την ίδια αυτή σκάλα οραματίστηκε ο φωτισμένος Βούδας κάτω από το Δέντρο τής ζωής, το Δέντρο τής Γνώσης.
Ανατριχιαστική η ερμηνεία τής Ελένης Κοκκίδου.
Λυρικά μελοδραματικό το κείμενο που έγραψε ο Δημήτρης Οικονόμου.
Καφκική η σκηνοθεσία τού Μάνου Καρατζογιάννη.
Ζενεϊκά τα σκηνικά και τα κοστούμια που σχεδίασε η επίσης αλλοδιαστασιακή Άσση Δημητρολοπούλου.
Φωτισμοί και μουσική, βιντεοπροβολές και φωτογραφίες, αρωματικά sticks που ανάβουν και σβήνουν… όπως και στην πραγματικότητα. Σαν καβαφικά κεριά.
Θα λάτρευε αυτό το πρόσωπο ο Μεγάλος Αλεξανδρινός Ποιητής. Ήταν τόσο αυτοκαταστροφικό όπως μόνον οι μεγάλοι, οι αληθινά σημαντικοί μπορούν να είναι, ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΤΗ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ και ταυτόχρονα ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ!!!
Φλέρυ – Ελένη Κοκκίδου, σας αγαπάμε. Θέλει γενναιότητα να φλέγεσαι επί σκηνής και να μην καίγεσαι…
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας
info:
https://www.viva.gr/tickets/theater/to-tragoudi-tis-flerys/
Ο Μάνος Καρατζογιάννης, μετά τις παραστάσεις «Για την Ελένη», για την Ελένη Παπαδάκη, «Φύλακας μιας Επανάστασης», για τον Γιάννη Βλαχογιάννη, και την ταινία του «Μελίνα Στοπ – Καρέ, αναζητώντας τη σύγχρονη ελληνικότητα», σκηνοθετεί την Ελένη Κοκκίδου σε μια παράσταση για τη φωνή – φαινόμενο του ελληνικού τραγουδιού, τη Φλέρυ Νταντωνάκη.
Το κείμενο της παράστασης υπογράφει ο βραβευμένος πεζογράφος Δημήτρης Οικονόμου.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης
Ερμηνεία: Ελένη Κοκκίδου
Σκηνικά – κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
Μουσική: Αντώνης Παπακωνσταντίνου
Φωτισμοί: Άγγελος Παπαδόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Πάνος Μπέκας
Γραφιστικά: Πέτρος Παράσχης
Φωτογραφίες: Σπύρος Περδίου
Παραγωγή: Πολιτισμός Σταθμός Θέατρο
Δημήτρης Οικονόμου
«ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΦΛΕΡΥΣ»
σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη
με την Ελένη Κοκκίδου
Πρεμιέρα: Τετάρτη 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, στις 19:30
- Ρωμαϊκή Αγορά. Η τελευταία μεγάλη συναυλία της Φλέρυς Νταντωνάκη. Το καλλιτεχνικό γεγονός παίρνει τεράστιες διαστάσεις και το πλήθος είναι τόσο μεγάλο που παρακολουθεί τη συναυλία κρεμασμένο στα κάγκελα. Λίγο πριν την έναρξη, η Φλέρυ παθαίνει κρίση αγοραφοβίας και αρνείται να βγει στη σκηνή. Περνάει κάποια ώρα μόνη της προσπαθώντας να συνέλθει και να βρει το κουράγιο που χρειάζεται. Πώς ένιωθε; Από πού προσπαθούσε να αντλήσει δύναμη; Ποιες ήταν οι αξίες της και ποιοι οι εφιάλτες της; Με αυτά τα δραματικά λεπτά, τις σκέψεις, τα συναισθήματά, τις αγωνίες και τις ανασφάλειες της τραγουδίστριας καταπιάνεται το έργο, αναζητώντας το όριο εκείνο ανάμεσα στην Τέχνη και τη θυσία. Την ιδιοφυία και το τίμημα.
Ο Μάνος Καρατζογιάννης, μετά τις παραστάσεις «Για την Ελένη», για την Ελένη Παπαδάκη, «Φύλακας μιας Επανάστασης», για τον Γιάννη Βλαχογιάννη, και την ταινία του «Μελίνα Στοπ – Καρέ, αναζητώντας τη σύγχρονη ελληνικότητα», σκηνοθετεί την Ελένη Κοκκίδου σε μια παράσταση για τη φωνή – φαινόμενο του ελληνικού τραγουδιού, τη Φλέρυ Νταντωνάκη.
Το κείμενο της παράστασης υπογράφει ο βραβευμένος πεζογράφος Δημήτρης Οικονόμου.
Σημείωμα σκηνοθέτη
Το κοινό δεν είναι τίποτ’ άλλο
παρά οι γονείς κι εμείς
ένα μικρό, ανυπεράσπιστο παιδί μπροστά τους
Ίσως να ’χει δίκιο. Πάντως λέει την αλήθεια. Την αλήθεια της.
Όπως όλοι οι «τρελοί»… Στην περίπτωσή της βέβαια το παιδί είναι ένα θαύμα και η τρέλα της έρχεται από το φεγγάρι.
Ναι, για τη Φλέρυ μιλάμε – πενήντα χρόνια μετά την κυκλοφορία του «Μεγάλου Ερωτικού» – για «το τραγούδι της»… τις «ώρες τις συντριβής της», μέσα από το εξαιρετικό κείμενο του πεζογράφου Δημήτρη Οικονόμου, ο οποίος γράφει πρώτη φορά για το θέατρο, και την αισθαντική ερμηνεία της Ελένης Κοκκίδου. Κι ο ήχος του Μάνου Χατζιδάκι πάντα «ανεπανάληπτος», όπως χαρακτήριζε και ο ίδιος ο συνθέτης τη φωνή της.
Μια φωνή που μπορεί να ελευθερώνει την καρδιά μας.
Μια φωνή σαν της Φλέρυς Νταντωνάκη.
Μάνος Καρατζογιάννης
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Πρεμιέρα: Τετάρτη 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, στις 19:30
Παραστάσεις: από 8 Μαρτίου έως 9 Απριλίου
Κάθε Τετάρτη στις 19:30, Σάββατο στις 18:15, Κυριακή στις 21:00
Επιχορηγούμενη παραγωγή από το Υπουργείο Πολιτισμού.
* Το κείμενο έχει την έγκριση της κόρης της Φλέρυς Νταντωνάκη, της μοναδικής της κληρονόμου, αλλά και της αδελφής της.
Γράφειν 
Αὐτόματη εἰδοποίηση σύνδεσης: «ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΦΛΕΡΥΣ» - Full-Time.gr